Alles wordt mooier met het verhaal…

De periode komt er weer aan waarin er volop aanbod is van cyclamen.

Cyclamen in alle soorten, maten, kleuren en variëteiten.

Niet alleen verschillen in bloemvorm maar ook in bladtekening.

Glad, zilver, gefranjerd, dubbelbloemig, het kan niet op..

Werkend bij een veredelaar van onder meer cyclamen kan het natuurlijk niet anders dat al mijn sensoren gericht zijn op cyclamen wanneer ik een tuincentrum of bloemist bezoek.

Thuis worden zowel mijn lief als mijn kinderen er regelmatig gek van dat ik (nee, niet alwéér!!!)

altijd “eventjes” moet kijken.

En daar komt een leuk punt om de hoek.

Want waar kijk ik naar?

En hoe kijk ik?

Gevoed met de “juiste” informatie let ik op de hardheid van het blad, ik let erop dat de plantvorm mooi rond, vol en stevig is en de bloemen mooie stevige bloemstelen hebben.

Daarnaast natuurlijk of er veel blad aanzit want elk cyclaamblaadje geeft een bloem..

Dat is dus mijn kijken naar cyclamen, mijn kader…

Maar ik kijk naar andere planten zoals waarschijnlijk anderen naar cyclamen kijken.

Want je ziet het verschil pas wanneer je dat verteld of getoond wordt..

Dat is dus best raar en zegt iets over de beleving ter plekke..

Vandaag zag ik op facebook een leuke collage langskomen van een bloemiste.

In die collage waren bolchrysanten mooi gestyled, en ook diverse mandjes en potten met cyclamen, om precies te zijn vier plaatjes..

Ik zag de plaatjes en wist met zekerheid dat in elk geval 1-2 plaatjes niet “van ons” waren…

Hoe? Nou, omdat de bloemen heel anders opkwamen..

Maar ziet of weet de bloemiste dat? Ziet of weet de consument dat?

En waarom kiest die dan voor juist die ene plant- of bloemvorm?

En hoe belangrijk is dat dan?

Het blijft uitdagend en intrigerend en een continu proces om elkaar te wijzen op details die van belang zijn voor alle partijen. Vertellen over houdbaarheid en bloeirijkheid, inspiratie geven door sfeerfoto’s en filmpjes.

Maar bovenal het verhaal vertellen, het verhaal erachter, zoals bij de cyclaam Petticoat met haar hangende bloemetje dat doet denken aan een opwaaiend rokje..

Alleen zie je dat mooie rokje pas wanneer je hem hoger positioneert, zodat je eronder kunt kijken en zo pas echt de prachtige bloemtekening kunt zien. Ze is echt “anders”..

De bloemist kiest dat wat hem of haar aanspreekt, maar wel met de juiste achtergrondinformatie. En daardoor krijgt de plant mogelijk een andere presentatie in de winkel of tuincentrum, een presentatie die niet “standaard” is maar passend is bij de plant.

Zodat iedereen zijn of haar eigen stijl kan kiezen…

Want dat is toch wat we allemaal willen? Ons eigen gevoel en onze eigen beleving terugzien in onze keuzes, en daar blij mee zijn?

Alles wordt mooier met het verhaal….

MEER van veel...

Een zonnige dag eind augustus.

Vanwege druk verkeer arriveer ik veel later dan gepland in het mooie ’s Gravenzande.

Vlak tegen de duinen aan ligt het bedrijf van Bert & Ada van der Meer.

Ze hadden samen eerder een eigen tuinbouwbedrijf maar hebben dat in 2008 verkocht.

Na verschillende totaal andere banen begon het toch weer te kriebelen, gelukkig maar…!

Bert en Ada zijn gestart met de productie van wandhangers, wandhangers die afhankelijk van het seizoen gevuld worden met violen, perkgoed, begonia’s, petunia’s, portulaca en nog veel meer. In deze periode, augustus-september, ligt de focus op cyclamen.

Muren vol met wandhangers, muren gevuld met ware bloemenbommen van cyclamen in verschillende kleuren. Van wit tot diep donker paars, van roze tot rood, het is een prachtig gezicht en het is mooi om te zien hoe bevlogen Ada vertelt over de kwaliteit van hun product. Over de product- en kleurcombinaties, het uitproberen van nieuwe planten.

Natuurlijk de wandhangers zelf, met uitgekiende gaten waarin de plantjes tot wasdom kunnen komen in de juiste potgrondsamenstelling.

Het enthousiasme spat er eraf..!

Terwijl Bert zich vooral bezighoudt met de teelt is Ada actief bezig hun product in de markt te zetten, en met succes.

Hun wandhangers zijn inmiddels te vinden in diverse regionale tuincentra zoals Tuincentrum De Bosrand, maar ook bij ketens als Tuinwereld, Tuinland, Groenrijk en Ranzijn.

Er zijn goede kansen dat hun wandhangers ook hun weg naar Duitsland zullen gaan vinden.

Voor mijzelf was het leuk dat er ook een grote partij hing met cyclamen Veranda Selections, een selectie waarbij alleen die cyclamen zijn opgenomen die als beste getest zijn voor buiten. Méér dan leuk, omdat ook Bert en Ada de kwaliteit hiervan konden zien wat betreft uniformiteit in bloei.

Eenmaal in het tuincentrum worden de wandhangers aantrekkelijk gepresenteerd aan zuilen zodat het effect voor de consument goed zichtbaar gepresenteerd wordt.

Het label aan de zakken laat duidelijk zien hoe de planten water moeten krijgen, simpelweg met een petfles van anderhalve liter die bovenin het pijpje kan worden gezet. Eventjes vasthouden totdat de fles leeg is en zo komt het water binnen in de zak vervolgens met de juiste dosering bij de planten, het overtollige water loopt er gewoon uit.

MEER Wandhangers, de naam had de lading niet treffender kunnen dekken..

Want MEER staat niet alleen voor de naam van de eigenaars, maar zeker ook voor meer kwaliteit, meer passie, meer toegevoegde waarde, en dus voor meer bloeiplezier…

Ik ben naar huis gegaan met een warm gevoel en natuurlijk met een wandhanger met cyclamen. 

Om de dag, afhankelijk hoe warm het is, zet ik er een fles water in en elke keer als ik ernaar kijk word ik blij. Blij van de bloemenpracht én omdat ik het verhaal en de mensen erachter ken..

En ja…ik weet nu al dat deze wandhanger voor mij niet de laatste zal zijn, met wat ik gezien heb… 

Eerst straks de najaarsviolen waarvan er zich stiekem al bloemetjes naar buiten werken, maar dat is voor later….

Voor meer van veel….

Niet gewoon, gewoon anders..

Wat zitten we toch vaak vreemd in elkaar.

Aan de ene kant willen we meestal niet teveel opvallen, niet voor niets dat er in ons land vaak wordt gezegd: “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”.

En toch…

Toch willen we ons ook graag juist wél onderscheiden, willen best het verschil maken, maar hoe?

Voor de één is dat lastig omdat hij of zij misschien niet goed durft, voor de ander lijkt het geen probleem te zijn en laten we eerlijk zijn, toch genieten we van juist die mensen vaak het meest.

Anders zijn, het gaat op voor zoveel dingen..

Kinderen die “anders” zijn, anders dan wat als “normaal” wordt gezien, maar juist die kinderen tonen vaak een puurheid die “normale” mensen jammer genoeg deels verloren lijken te hebben.

Wanneer je er zo naar kijkt word je wereld opeens veel groter.

Zelf ben ik vaak impulsief en zeg of doe soms dingen waarvan ik later denk: “oeps, misschien had ik dat iets anders moeten doen”, omdat het door anderen als “gek” werd gezien.

Maar wanneer ik dan terugdenk en weet vanuit mijn hart dat het echt puur was, dan kan het me eigenlijk ook niet meer schelen, dat is het maar gewoon even anders..

In mijn werk gaat het juist om het anders zijn, op te vallen, in beeld te komen.

Ook hierin is het fundament voor mij echtheid, puurheid.

Zonder dat zou ik niet kunnen en willen functioneren.

Het kan geen toeval zijn dat je dan ook wordt aangetrokken door mensen die dat ook hebben. Die leven en werken vanuit hun passie, wat dat dan ook is.

Bloemisten zijn daar zo’n mooi voorbeeld van!

Een bloemist die helemaal blij wordt van mooie vazen of potten, die met zichtbaar plezier de prachtigste boeketten maakt, van zo’n bloemist word ik dan weer blij, niet alleen als collega in de sector, maar ook als mens.

Anders kijken naar de natuur, meer aandacht voor het milieu, andere bloemen, andere planten, niet gewoon, gewoon anders…

Zucht…, en dit bedoel ik nu, de opzet van dit blog was ook om een koppeling te maken naar cyclaam Petticoat, ook “anders”.Maar ik verdwaal onderweg gewoon in zoveel moois…

Wordt vervolgd…

Stijn..stairway to heaven..

Dit wordt een iets ander blog dan gepland, soms lopen dingen anders..

Ik wilde een stuk schrijven over het feit dat niet alleen bloemen en planten een enorm exportproduct zijn van Holland, maar daarbij ook zeer zeker de bloemisten.

Ik heb het voorrecht veel bloemisten te volgen op facebook en kwam daardoor steeds meer onder de indruk van wat wij nationaal en internationaal afgeven als visitekaartje.

Trouwen en rouwen, feest en herdenking, in zoveel landen, op alle continenten.

Graag wilde ik een aantal van die kunstenaars bij naam noemen, met hun bestemmingen en hun talenten, hun passie en kunst.

Maar soms lopen dingen anders en staat ook de bloemenwereld even stil..

Deze week kwam het trieste bericht voorbij van het plotselinge overlijden van bloemkunstenaar Stijn Simaeys in China, en het sloeg in als een bom.

Binnen de kortste keren stroomde de tijdlijn vol met geschokte, verdrietige, respectvolle en vooral warme berichten. Berichten van deelneming en herinnering aan een bijzonder mens met een bijzonder talent.

Deze week werd ook duidelijk hoe “klein” en hecht de wereld van de bloemisten dan is, de verbondenheid knalde er onmiskenbaar vanaf, als een enorm handgebonden boeket omwikkeld door stevig natuurdraad, sterk en puur.

Nee, ik ben geen bloemist maar heb het voorrecht inmiddels wel in hun wereld te kunnen en mogen meekijken. Zo was ik ook bij de Florale Theatershow in Assen vorig jaar, waar verschillende bloemkunstenaars sprookjesachtige presentaties gaven.

Daaronder was ook Stijn Simaeys, en ik hoef niet naar de foto’s op mijn telefoon te kijken om de beelden terug te zien. Indrukwekkende creaties, groot en rond, van een doorschijnende elegantie. Het model met de bloemenparaplu , het nummer van Adele gezongen door een model. Het was een beleving die ik nooit meer vergeet.

En later kon ik ervan genieten dat wanneer ik bepaalde foto’s voorbij zag komen, ik kon zien dat het van zijn hand was, omdat hij zo’n unieke eigen stijl had.

En nee, Stijn was geen Nederlandse bloemist, wel een heerlijke buurjongen.

Uit de vele berichten op zijn tijdlijn blijkt hoezeer hij gezien was, als bloemkunstenaar maar vooral ook als bijzonder persoon.

Het kan niet anders of de stairway to heaven ziet er nu ongelooflijk mooi uit….

 

Shareyourlovewithflowers houdt niet op bij fashionweek..

Het eerste golfje komt in beweging door een telefoontje van bloemiste Sarah Dikker.

Via Royal FloraHolland heeft zij de opdracht gekregen om de catwalk van de fashionshow van Liselore Frowijn aan te kleden. Tijdens de laatste Flower Trials was Sarah enthousiast over onze producten en het verhaal erachter, en nu vroeg ze zich af of wij planten konden en wilden sponsoren.

Natuurlijk wilden we dat! Hoe mooi is het wanneer een beleving als bloemen en planten gecombineerd wordt met de beleving van mooie of bijzondere kleding.

Haute couture, ook in bloemen. De glossy’s en internet staan er vol mee, bloemen en planten voegen iets wezenlijks toe aan vrijwel alles.

Binnen no-time werd gecheckt welk product in het juiste bloeistadium was om te kunnen schitteren. De cyclaam Super Serie Petticoat was helaas al te rijp en kon dus niet worden gebruikt maar gelukkig waren er prachtige Touch Me’s en ook nog een partij mini gefranjerde cyclamen als extraatje. De logistiek verliep vlotjes via FloraHolland en zo gingen we langzaam mee in de opkomende flow van de Amsterdam Fashionweek.

Intussen riep Sarah via facebook collega-bloemisten op om te helpen bij dit project dat in één dag gerealiseerd moest worden. De creatie van een urban jungle op de catwalk.

Als sponsor mochten we de show bijwonen. Zelf verheugde ik mij er enorm op en natuurlijk bekeek ik de nodige previews en artikelen over de ontwerpster. Natuurlijk was ik razend benieuwd wat er door de bloemisten gemaakt zou worden, hoe alles eruit zou zien.

Sierteeltvriendin Leandra de Boef heeft hier deze week al een prachtig artikel over geschreven dat de show, de beleving en de creaties beeldend beschrijft.

Het was inderdaad een modisch bloemenparadijs of een bloemrijk modeparadijs. Het is maar net vanuit welke invalshoek je het bekijkt, een beleving was het hoe dan ook.

Ontzettend apart en bijzonder om “jouw” product zo totaal anders verwerkt te zien, zo voor ons als veredelaar helemaal out of the box, ook dat is innovatief en heel verfrissend!

Na afloop van de show bleven we natuurlijk nog even napraten en namen we een kijkje backstage bij de bloemisten die alles nog moesten opruimen. Opruimen ja, want de hele ruimte moest weer vrij zijn.

Diezelfde bloemisten die de hele dag met ziel en zaligheid aan al die creaties hadden gewerkt moesten dat moois nu weer gaan afbreken, ik kon de pijn bijna voelen…

Twee van de zes bomen zouden nog blijven staan, de rest moest weg.

Veel ging de bak in, dat kon ook niet verder worden hergebruikt maar toch…zo jammer!

Gelukkig hebben we de foto’s nog die massaal gedeeld worden.

En het sprookje is nog niet uit. Zojuist hoorde ik dat Sarah onderweg is naar Amsterdam om de bakken met planten en bloemen die nog wel mooi en in goede staat zijn op te halen en vervolgens weg te brengen naar een zorginstelling.  Niet alleen omdat ze het zonde vindt om al die planten en bloemen zomaar weg te gooien maar ook omdat ze zich betrokken voelt bij de ouderenzorg. De bewoners mogen straks zelf een plant uitzoeken die zij zelf mooi vinden en dat kleine gebaar is haar manier om daar een steentje aan bij te dragen.

#shareyourlovewithflowers gaat verder dan #fashionweek, gelukkig maar!

Een fijne schoolvakantie!

Mijn werkdag begint ’s morgens met het doornemen van de mail, de nieuwsbrieven, al doorklikkend, en daarna de berichten op Social Media.

Vanmorgen kwam er een post voorbij van de Facebookpagina van Een10voordeJuf.

“Maar liefst 150 lieve, mooie, ontroerende inzendingen” zo luidde de tekst, en ik scrolde even door. Zo kwam ik op de website waarop een aantal uitspraken stonden vermeld van ouders en kinderen, over hun favoriete juf of meester.

Mijn kinderen zijn inmiddels 21, bijna 19 en 17 jaar. De basisschool is al lang geleden en ook het Middelbare onderwijs is inmiddels verleden tijd.

Maar nog steeds staan die leerkrachten in mijn hart gegrift die het verschil maakten.

Het verschil voor mijzelf als kind en als jongere, het verschil voor mijn kinderen op de basisschool en later.

Leerkrachten bij wie je je als kind veilig en gezien voelde, die je vertrouwde.

Uit mijn eigen kindertijd overheerst jammer genoeg het bijna traumatische beeld van een schreeuwende juffrouw die mij van achter in de klas naar voren haalde omdat ik “te stom was om op het schoolbord te lezen”, ik kan het nog voelen,… Een week later bleek dat mijn ogen al lang een bril nodig hadden, en een sterke ook… Die leerkracht maakte ook een verschil, maar dan van de vernietigende soort..

Gelukkig waren er later wel hele fijne leerkrachten waarvan er een klein aantal natuurlijk met kop en schouders bovenuit staken. Die zelfs nu nog wanneer ik hun namen terughaal een warme glimlach op mijn gezicht brengen… Namen en gezichten, beelden en herinneringen.

Mooi is dat wanneer je nog steeds die warmte, het vertrouwen de veiligheid kunt voelen, en daarmee de lol en het plezier.

Als kind weet je donders goed welke juf of meester “goed” is voor jou..

Als ouder voel je ook vaak feilloos aan welke leerkracht goed is voor jouw kind.

Een 10 voor de Juf of Meester verdient het om verspreid te worden, voor al die bevlogen leerkrachten en nog veel meer voor al die kinderen voor wie hun juf of meester het verschil maakte, maakt en nog zal maken….

Een fijne schoolvakantie!

De energie van de Flower Trials

Het kan niemand ontgaan zijn. Deze week zijn de Flower Trials waar veredelaars hun assortiment tonen en eventuele nieuwe concepten.

Vandaag was mijn dag, op naar het Westland, samen met een collega.

Al direct bij aankomst op het parkeerdak van FloraHolland hoorden we dat het druk was en dat bleek ook zo te zijn. Natuurlijk eerst een rondje door de Monsterkas en de eigen presentaties bewonderen. Niet alleen productpresentaties maar vooral ook productmarktcombinaties, concepten en heel veel inspiratie.

Een samenkomen van verschillende vakgebieden.

Veredelen is één, produceren is twee maar daarna zijn er nog talloze stappen te doen, tenminste wanneer je wilt dat jouw product optimaal in de markt komt.

En dat gebeurt niet vanzelf!

Het inspireren met planten en het stylen van presentaties is een apart vakgebied dat een product extra impuls kan geven. Dit jaar was de styling van onze presentatie verzorgd door Meesterlijk Geschikt, en dat was inderdaad meesterlijk geschikt.

De opbouw van Christmas Cyclamen was helemaal in kerstsfeer, Miss Petticoat stond er weer stralend bij en de styling van de Make-Upz cyclamen was vol glamour.

ook op het cateringplein was alles in stijl gearrangeerd, een bloeirijk geheel.

Maar hoe mooi en stijlvol ook, niets kan zonder een verhaal en dat verhaal kan alleen worden verteld door mensen. Dat is waar de energie begint te stromen.

Vanmorgen ontmoette ik Sarah Dikkers en ik was benieuwd naar haar reacties, haar gevoel, haar emotie bij wat zij zag als bloemiste. Want iedereen kijkt vanuit zijn of haar vakgebied met andere ogen. Ook nu weer zorgde het praten erover, het samen kijken naar, voor nieuwe energie. En weer kwam onweerlegbaar naar voren hoe belangrijk het is om het verhaal over het product te vertellen, steeds weer te vertellen.

Door haar reacties keek ik zelf ook weer net iets anders naar onze producten en dat is goed, dat is toegevoegde waarde en dat gold ook omgekeerd.

Steeds een beetje meer, steeds weer verder en vooruit.

Rondlopend zag ik hoe mijn collega’s kwekers en andere relaties begroetten en rondleidden,

Zag hoe bevlogen en warm de gesprekken waren. Het delen van ervaringen, het luisteren naar elkaar. Stef, onze stagiair met zijn onderzoek naar watergeefsystemen voor planten voor de consument, de diverse mogelijkheden naast elkaar gepresenteerd. Hij heeft nog geen rapport, zit nog volop in de onderzoeksfase maar het enthousiasme straalde er bij hem vanaf.

Net toen ik de lift wilde instappen om te vertrekken kwam daar een kweker uit Italië uit die ik al jaren ken en die ik alleen op beurzen ontmoet. Heerlijk is dat om dan in persoon even bij te praten, even weer die connectie te maken die alleen face to face mogelijk is.

Vervolgens weer met een grote glimlach de lift instappen op weg naar een andere locatie, ondertussen via de mobiel ervaringen uitwisselend met een sierteeltvriendin.

Wat ons opviel was hoe essentieel het is wanneer je bij binnenkomst begroet wordt en hoe fijn het is wanneer je ook wordt aangesproken om dat wat je gaat zien ook verteld te krijgen, toegelicht te krijgen. Die interactie is van toegevoegde waarde en maakt het verschil.

Ik ben naar huis gereden met een berg aan nieuwe ideeën en nieuwe inzichten.

Dát is de energie van de Flower Trials.

Voor wie nog gaat vandaag of morgen,  geniet ervan!

Sponsoring vanuit je hart..

Sponsoring, het kan op heel veel manieren, groot en klein, in geld of door actieve fysieke inspanning. Het kan om een sportclub gaan, een evenement of een goed doel, of een combinatie daarvan.

Zo kwam afgelopen week bijvoorbeeld de Roparun veelvuldig in beeld, een estafetteloop van meer dan 500 kilometer vanuit Parijs en Hamburg naar Rotterdam.

De opbrengst, dit jaar ruim 2,5 miljoen Euro, gaat naar goede doelen die zich bezig houden met het onderzoek naar en de strijd tegen kanker.

En laten we wel wezen, kanker is voor iedereen helaas dichtbij, direct of indirect.

Deze editie 2016 hebben wij als bedrijf cyclamen ter beschikking gesteld voor verkoop ten goede aan het doel, en een aantal voor de opfleuring van de Daniel Den Hoed kliniek in Rotterdam.

Die bescheiden bijdrage komt tot stand door collega Marc, die weliswaar dit jaar zelf niet van de partij was maar eerder zes keer heeft meegelopen.

Persoonlijke betrokkenheid is dat, vanuit zijn hart.

Zo ook met Alpe D’Huzes, waar in 2013, al weer 3 jaar geleden, 16 collega’s de berg fietsend en lopend bedwongen hebben, vanuit Twello fanatiek gevolgd door alle collega’s via mobiel en internet. En ook dat kwam tot stand vanuit persoonlijke betrokkenheid, soms heel dichtbij..

Collega Suzan die in 2015 meedeed in de internationale Triatlon Holten waarvan de opbrengst was voor de Hartstichting, ook weer zo heel dichtbij..

Onze directeur eigenaar Peter van de Pol steunt meerdere goede doelen, soms groot, soms heel klein maar er is één Stichting die een bijzondere plek in zijn hart heeft, en dat is Stichting Duchenne.

Duchenne is een ziekte die vrijwel alleen voorkomt bij (jonge) jongens en helaas nog steeds ongeneesbaar. Er wordt veel wetenschappelijk onderzoek gedaan en de resultaten zijn hoopgevend. Toch zal het nog jaren duren voordat er een effectieve behandeling mogelijk is. Duchenne is relatief onbekend, tenzij je ermee te maken krijgt.

Voor Peter geldt het tegenovergestelde.

Als vader van twee gezonde zoons beseft hij de rijkdom hiervan en juist daarom maakt hij zich hard voor Duchenne Heroes, vanuit een persoonlijke betrokkenheid als vader.

Samen met fietsvrienden vormt hij het team van de Brute Terwoldse Bikers, en samen gaan zij in september weer meedoen aan Duchenne Heroes, de mountainbiketocht van 700 kilometer, een tocht die je volgens de “heroes” niet alleen in je benen voelt maar ook in je hart.

Schoneveld sponsort, maar Peter sponsort ook op persoonlijke titel, dicht bij hemzelf.

En dat is nu juist wat het mooi en waardevol maakt…

Groot of klein, in geld of fysieke inspanning, maar wel vanuit je hart…

(De Brute Terwoldse Bikers zijn natuurlijk te volgen op Facebook)

Moederdag, online en offline

Je kunt er niet omheen in deze dagen.

Moederdag is in aantocht en dus vliegen de folders je om de oren, zowel online als in de brievenbus.

Natuurlijk komt er een schat aan cadeautjes en ideeën voorbij, van parfum tot chocola, lekkere douchefris of iets anders voor mama.

Maar misschien wel het allerbelangrijkste blijven de zelf gemaakte tekeningen, knutselwerkjes of gedichtjes van je kinderen, daar kan geen aanbieding tegenop.

En ja, er zijn altijd bloemen bij of een mooi plantje, al dan niet lief opgemaakt.

De sierteeltsector is creatief.

De veiling draait op volle toeren, de handel piekt en bij de bloemist werkt het hele team zich drie slagen in de rondte om al die creaties en bestellingen klaar te maken.

Er wordt op allerlei manieren ingespeeld op het sentiment voor mama.

Mama is vrolijk, lief, fris of een powervrouw, en daar horen dan weer typische kleuren bij.

Alles voor een stralende mama, we klikken van hyperlink naar hyperlink.

Dat is dan met name online, en natuurlijk is het fijn wanneer je jouw boeket of plant via een webshop kunt bestellen, in de juiste kleur en samenstelling, ook dat kan heel persoonlijk zijn.

En toch…

Toch loop ik zelf het liefst bij een bloemist naar binnen om zelf te kijken, zelf te kiezen, zelf die bloemen uit te zoeken die ik op dat moment het meest vind passen bij mijn mama. En welke bloemen dat zondag zouden moeten zijn weet ik nu nog niet. Ik laat mij inspireren door wat ik zie op dat moment, en ik beslis vanuit gevoel, vanuit emotie.

En natuurlijk is het fijn wanneer je daarbij geïnspireerd en geadviseerd wordt in de winkel maar het gevoel beslist, bij mij in elk geval wel.

Nu ben ik van een generatie die niet is opgegroeid met online, zou dat ook verschil maken?

Ben ik ouderwets of koester ik eigen tradities? Uit mijn eigen jeugd herinner ik mij dat mijn vader ons de zaterdag voor Moederdag meenam naar de bloemenwinkel en daar samen met ons een boeket voor mama uitzocht.

Ik zou er wel nieuwsgierig naar zijn welke leeftijdsgroep anno 2016 online bloemen en planten bestelt voor –in dit geval- Moederdag en wat de samenstelling is van de kopers bij de bloemist. Het zal in veel gevallen ook een combinatie zijn. Online kan namelijk niet zonder offline en omgekeerd idem dito en dat kan elkaar ook heel mooi versterken.

Mooie voorbeelden daarvan zijn bijvoorbeeld Mooi was planten doen en natuurlijk de eigen Facebookpagina’s van creatieve bloemisten.

En zelf?

Zelf ga ik mij erop verheugen zondagmorgen te worden “wakker” gezongen door mijn drie grote kinderen, met een kopje thee en een beschuitje met aardbeien.

En ik verheug me op de zorg en liefde uitgezochte cadeautjes, iets waarvan zij zelf vinden dat het bij mij past. Een kostbare en gekoesterde traditie..

En bloemen? Die krijg ik van mijn lief, niet van de bloemist en niet online besteld, maar zelf geplukt, in alle vroegte diezelfde zondagmorgen.

Een groot veldboeket met wat er op dat moment bloeit, met de ochtenddauw er nog op…

En zo begint mijn Moederdag…

Keukenhof, attractie of podium?

Twee keer ben ik dit jaar inmiddels op de Keukenhof geweest, allebei de keren voor mijn werk. 

De eerste keer was voor het bloemistenevent van VBW Noord West.

Aangezien ketenverbinding een belangrijk kernpunt in onze missie is was het bezoeken van dit event niet meer dan logisch.

Er hadden zich zo’n 130-140 bloemisten voor opgegeven en zelf hadden we out-of-the-box arrangementen laten maken door een bloemist van VBW Regio Oost.

Met een ter plekke geregelde kar reden we met de creaties over het park naar het Julianapaviljoen waar het event zou plaatsvinden. Onderweg oogsten we al veel lof en bewonderende blikken en dat is natuurlijk ook wat we willen.

En daar zijn we precies direct bij de kern.

Want wat is het meer dan jammer dat de creaties van de bloemisten ter plekke niet te bewonderen zijn door de bezoekers. Wat is het jammer dat het hierdoor een “onderling” feestje is, een besloten feestje.

Daarnaast was het zo dat, wellicht vanwege het onverwacht mooie weer, veel bloemisten bij binnenkomst een kop koffie of iets te eten namen, heel even rondkeken en vervolgens het park ingingen. En ondertussen waren enkele van hun collega’s hard aan het werk met het maken van prachtige bloemcreaties.

En ook dat laatste is een puntje om wellicht van te leren.

Want hoe jammer is het dat aan het einde van de dag de ruimte gevuld was met veelzijdige mooie creaties terwijl iedereen al weg was? Een leeg podium…

Daarmee kregen de artiesten niet het publiek dat zij verdienden en bleef het resultaat onderbelicht, en daarmee ondergewaardeerd.

Maar gelukkig hebben we de foto’s nog….

De tweede keer dat ik naar de Keukenhof ging was met een aantal collega’s, dames die voor ons de buitenlandse communities verzorgen. Communities die bedoeld zijn als interactief podium, natuurlijk voor onze eigen producten maar zeker ook voor al die pracht en kleur die bloemen en planten ons bieden.

Het was in alle opzichten een geweldige dag. Natuurlijk zijn we een aantal keren bezig geweest bij onze eigen productpresentatie waar het een eye-opener was hoe verschillend bezoekers kunnen reageren op wat ze zien en beleven. Daarmee wordt maar weer eens duidelijk dat elk land, elke regio haar eigen voorkeuren heeft, en dat is boeiend om te ervaren.

Dat laatste was ook goed in het park zelf te merken.

Een voorbeeld? Ergens stonden een aantal hekwerken met daarin narcissen.

Ik gebruik expres het woord hekwerken omdat dit een neutrale omschrijving is.

Want mijn Turkse en Russische collega vonden het niets, het deed hen denken aan begraafplaatsen. Mijn Franse collega daarentegen stond helemaal te hippen omdat zij de associatie had met romantische oude Franse ledikantjes.

Hoe verschillend beleef je hetzelfde product in dezelfde presentatie?

De uitdaging is om daar iets mee te doen..

En om dan de noodzakelijke feedback te krijgen moet je een podium hebben, een podium dat breed en vrij toegankelijk is, niet besloten.

Ergens op onze tocht door het park belandden we in een ander paviljoen met een Bloemtheater waar ook demonstraties werden gehouden. Bezoekers en passanten konden even blijven staan, even kijken en luisteren..

Dát was een podium in Nederlands grootste attractie, bezocht door mensen uit alle windstreken.

En al die vakmensen en kunstenaars uit onze mooie sierteeltsector zouden dit podium moeten opzoeken om nieuwe inzichten te krijgen en vooral te beleven.

En dan na de voorstelling naar huis gaan vol nieuwe ideeën en inspiratie.

Keukenhof, attractie èn podium!

Knielen Op Een Bed Violen, een indrukwekkende film..

Een zonnige dag in juni vorig jaar.

Samen met twee collega’s uit de kas gingen we op weg naar België om een kijkje te nemen op de filmset van Knielen Op Een Bed Violen. Voor de opnames hadden wij cyclamen geleverd en natuurlijk waren we reuze benieuwd welke rol die zouden krijgen in de film.

Ik kende het boek, was er een paar jaar geleden in begonnen maar kreeg het niet uit.

Te zwaar, te beklemmend..

Gisteravond was het zover, de film was 25 februari in première gegaan en samen met een groep collega’s gingen we naar het filmhuis in Deventer.

Voor aanvang van de film deed ik er nog even een tweet uit:

“Benieuwd! Met 13 collega’s naar @KnielenDeFilm, #gezellig”

Dat gezellig bleek een absoluut ongepast woord….

Wàt een heftige en indrukwekkende film..

Wat een onvoorstelbaar goed acteren van Barry en Noortje, maar ook van de “zoons” en natuurlijk van Marcel Hensema en Bert Luppes van wie ik ijskoude rillingen kreeg…

Twee uur lang duurde de film, zonder pauze, en twee uur lang heb ik de film intens beleefd, en met mij een uitverkochte zaal.

De heftige thematiek, over strijd, straf en liefde.

De dilemma’s, de zoektocht, de wanhoop, de machteloosheid, maar steeds toch die liefde..

Indrukwekkend vanaf de eerste tot en met de laatste minuut..

Na de film nog even napraten, iedereen was er vol van en was erdoor geraakt.

Nee, “gezellig” is niet het juiste woord voor de film, en zelfs het woord “mooi” dekt de lading niet.

Adembenemend en indrukwekkend, die woorden passen veel beter.

De film maakte ook veel los bij ons allemaal en zo ontstonden er prachtige gesprekken over geloof en de rol daarvan in ons vroegere en/of huidige leven.

Respectvolle gesprekken, heel serieuze gesprekken.

En ook vanmorgen bij de koffie bleek dat iedereen die er gisteravond bij was eenmaal thuis ook nog behoorlijk wat tijd nodig heeft gehad om de film te verwerken, zo’n enorme impact had het verhaal gehad.

En “onze” cyclamen? Die hadden een dramatische rol in de film, helemaal passend in de dramatiek van het verhaal.

Het was een bijzondere avond, een waardevolle avond ook.

Knielen Op Een Bed Violen, een indrukwekkende film..

Vrouwendag, voor alle vrouwen

Volgende week dinsdag 8 maart is het Internationale Vrouwendag.

Een dag die vanaf 1910 internationaal gevierd wordt met als oorspronkelijk doel om gemeenschappelijke strijdpunten van de vrouwenbeweging naar voren te brengen.

Gezamenlijk hebben vrouwen al veel bereikt maar ook in de huidige tijd blijven er zaken waarvoor gevochten moet worden zoals economische zelfstandigheid en (seksuele) vrijheid.

Vrouwen die opkomen voor onderdrukte vrouwen, voor vrouwen die gediscrimineerd worden, sisterhood is een mooie verwoording daarvan..

Sisterhood….

Het kan ver weg zijn maar ook zo dichtbij..

Het kan groot zijn maar ook zo heel klein..

De waarde zit ‘m in het gebaar.

Vorige week al zag ik ook in onze sector artikelen voorbijkomen over Internationale Vrouwendag. Ook een oproep van Fleura Metz om op deze dag een speciale vrouw in het zonnetje te zetten.

Op het moment dat die oproep voorbijkwam had ik net een aantal dagen van intensieve zorg voor mijn mama achter de rug.

Mijn mama die in al haar fragiele kwetsbaarheid een enorme oerkracht had laten zien, indrukwekkend en om nooit te vergeten…

En ik dacht: “als er iemand een bloem verdient die dag, dan is het mijn mama wel”.

Mijn moeder was geen voorvechtster van vrouwenrechten, integendeel.

Maar zij was wel de altijd aanwezige veilige haven voor haar gezin, in alle situaties.

Haar kracht neem ik mee, voor altijd…

En ik denk aan mijn vriendinnen, die elk hun eigen innerlijke kracht hebben waarmee zij zaken in gang zetten, of juist stoppen. En ik koester de verbondenheid, de gedeelde kracht.

En ik denk aan die vele, vele tuinbouwvrouwen die keihard meedraaien in het bedrijf en daarnaast ook nog de zorg nemen voor hun gezin en familie, soms gezien maar vaker ongezien. Als ik de verhalen hoor of lees kan ik alleen maar diep respect hebben.

De kracht van vrouwen is enorm.

Ook in de hemel schreiende beelden van vluchtelingenstromen overal is die kracht onmiskenbaar. Moeders die met hun kinderen een mensonterende tocht ondernemen op zoek naar veiligheid, naar een toekomst. Hoe sterk moet je zijn om dit te kunnen?

Mijn eerste titel voor dit stuk was: “Voor alle sterke vrouwen”, en daarna “voor alle bijzondere vrouwen”, maar al schrijvend besef en voel ik dat elke vrouw sterk is, dat elke vrouw bijzonder is, en dat elke vrouw het verdient om gezien en gerespecteerd te worden, waar ter wereld dan ook.

Ik begin klein maar wel aan de basis van mijn bestaan.

Dinsdag 8 maart breng ik mijn mama bloemen, en dat worden Ranonkels en Anemonen, omdat ik die zo verschrikkelijk mooi en bijzonder vind...

(boeket door @JeroenKip)

Een hardnekkig misverstand

Het is altijd weer heerlijk om in de eerste vaak grauwe dagen van het nieuwe jaar je huis of terras op te vrolijken met frisse voorjaarskleuren of, al naar gelang je eigen smaak, met frisse groene planten.

Primula’s zijn in deze periode volop verkrijgbaar. 

De bekende kleine rakkers met hun felle kleuren (Primula acaulis) of de Primula obconica Touch Me, bedoeld voor binnen.

En over die laatste heerst nog steeds een hardnekkig misverstand..

Zowel online als in de winkel is het een veelgehoorde opmerking: “nee, die plant koop ik niet want daar krijg je jeuk van”.

En ja, in vroeger tijden was dat inderdaad een mogelijkheid wanneer je allergisch was voor de boosdoener, het stofje primine genaamd.

Veredelaars en producenten probeerden decennia lang een variant te ontwikkelen die vrij was van dit stofje, tevergeefs.

Maar in 1986 kwam er een doorbraak. In samenwerking met de Universiteit Wageningen slaagde Patty Schoneveld* erin een variant te veredelen die 100% vrij bleek van primine.

Tussen de ontdekking en het daadwerkelijk op de markt brengen zat 14 jaar, 14 jaren van uitgebreid testen, produceren, verder verfijnen en vervolmaken.

Vanaf 2000 wordt deze priminevrije Primula obconica op de markt gebracht onder de veelzeggende naam “Touch Me”, oftewel “je kunt mij aanraken”.

Inmiddels is er in Nederland een actieve telersvereniging TouchMe+ die deze vrolijke plant produceert en de kwaliteit controleert.

In supermarkt, tuincentrum of bij de bloemist is de plant (meestal) herkenbaar aan het label of de vrolijke pothoes met daarop duidelijk de naam Touch Me.

Ook nu, anno 2016, wordt deze plant nog regelmatig getest om te kunnen blijven garanderen dat ze vrij is van primine. Wil je weten hoe? Klik dan hier.

Dus zie je deze vrolijke lentebloeier en vind je haar leuk?

Bedenk dan dat ze je hooguit lentekriebels geeft, maar zeker geen jeuk.

Weg met dit hardnekkige misverstand!

Voor inspiratie-ideeën met Touch Me zijn er diverse leuke filmpjes te vinden.

*Patty Schoneveld was de oprichter van het huidige Schoneveld Breeding

Het bruist en het borrelt op de IPM

De IPM Essen, de toonaangevende tuinbouwbeurs in Europa, en misschien zelfs wel in de wereld wanneer je naar het internationale karakter van de bezoekers kijkt.

Vandaag mocht ik er naartoe en het was weer een feestje..

Al bij binnenkomst in de plantenhal komt er zo'n energie naar boven.

Energie die natuurlijk door zoveel mooie planten en bloemen komt maar zeker ook door wat veel stands uitstralen. Het geloof in eigen product, de gedrevenheid ervoor te gaan.

En de bezoekers die vandaag op de eerste dag in grote getale kwamen, vanuit heel de wereld.

Natuurlijk is mijn eerste doel onze eigen stand in Hal 2.

Onze stand heeft een iets andere plek dan voorgaande jaren, het is een kopstand die er mag zijn.

Prachtige plantmuren met natuurlijk al onze producten erin en mooie arrangementen.

Een enthousiaste stand bemanning die allemaal al druk in gesprek zijn met bezoekers.

Na een kop koffie ga ik zelf op pad en het is niet moeilijk jezelf dan te verliezen in zoveel moois.

Verrassingen blijven ook dan het leukst.

Mensen letterlijk tegen het lijf lopen die je al even of langer niet gezien hebt.

Warme begroetingen en uitwisseling van “hoe gaat het nu met jou?”

En dan loop je weer een hoek om en stuit je op de Make-Upz cyclamen.

Cyclamen die letterlijk in de Make-up gezet worden, tot voor kort alleen in blauw en roze, met glitters, lekker glamourous, beetje over de top.

Zelf heb ik de associatie met schoonheidssalons en wellness-centra.

Ik weet niet waarom, misschien omdat het een soort van luxe uitstraling heeft.

Maar daarnaast stond een tray met cyclamen in pasteltinten, ook in de "Make-up" gezet.

Zachtblauw, zachtgroen, zachtgeel, zachtzalm en zachtroze, en het stond me daar leuk!

Ik hou eigenlijk helemaal niet van geverfde bloemen en planten en toch was het leuk, anders.

Maar wat het dan extra leuk maakt is het feit dat achter die tray een stralende kweker staat, met een grijns van oor tot oor, omdat hij iets anders heeft, iets nieuws, iets onderscheidends.

En hoe mooi haken dan dingen in elkaar wanneer je even later langs Desch Plantpak komt, een fabrikant van bedrukte en speciale potten, alles met verschillende thema's.

Ook hier stonden Make-Upz cyclamen in zachtroze potten.

En ook hier iemand die mij enthousiast vertelde over wat zij deden, wat hun missie was.

En zo leerde ik wat een carbon footprint is.

Want je kunt een plant nog zo milieubewust en biologisch produceren, maar als de potten uit een ver land komen en vervoerd moeten worden zit er ook een andere milieubelasting op.

Dat uitzoeken, dat meten, daar mee aan het werk gaan is hun uitdaging.

Bruisend en borrelend in mijn hoofd even een heerlijk kopje koffie bij Flora Holland, waar een mevrouw hapjes maakte met eetbare bloemen.

En ook hier kreeg ik uitleg over het hoe en waarom, dat het niet alleen eetbare bloemen waren maar veel meer, met veel meer toepassingen. Bijvoorbeeld roomkaas met een toefje jam, jam van aardbeien en lavendel, jawel.

En met mijn ogen dicht proefde ik de lavendel en waande mij in een zomerveld.

En dat was nog maar één hapje...

Op haar kaartje stond "culinaire beleving" en dat was het zonder twijfel.

Maar ook hier weer was het échte feestje het enorme enthousiasme en de passie van diegene die het presenteerde.

Terug weer naar de eigen stand waar het weer vol stond met bezoekers.

En van een afstandje keek ik met een grote grijns naar mijn collega's, zonder uitzondering bezig met hetzelfde enthousiasme en de passie die ik de hele dag al gezien had.

Ook daar borrelde en bruiste het.

Het feestje van de IPM duurt nog tot en met vrijdag, mis het niet!