Knielen Op Een Bed Violen, een indrukwekkende film..

Een zonnige dag in juni vorig jaar.

Samen met twee collega’s uit de kas gingen we op weg naar België om een kijkje te nemen op de filmset van Knielen Op Een Bed Violen. Voor de opnames hadden wij cyclamen geleverd en natuurlijk waren we reuze benieuwd welke rol die zouden krijgen in de film.

Ik kende het boek, was er een paar jaar geleden in begonnen maar kreeg het niet uit.

Te zwaar, te beklemmend..

Gisteravond was het zover, de film was 25 februari in première gegaan en samen met een groep collega’s gingen we naar het filmhuis in Deventer.

Voor aanvang van de film deed ik er nog even een tweet uit:

“Benieuwd! Met 13 collega’s naar @KnielenDeFilm, #gezellig”

Dat gezellig bleek een absoluut ongepast woord….

Wàt een heftige en indrukwekkende film..

Wat een onvoorstelbaar goed acteren van Barry en Noortje, maar ook van de “zoons” en natuurlijk van Marcel Hensema en Bert Luppes van wie ik ijskoude rillingen kreeg…

Twee uur lang duurde de film, zonder pauze, en twee uur lang heb ik de film intens beleefd, en met mij een uitverkochte zaal.

De heftige thematiek, over strijd, straf en liefde.

De dilemma’s, de zoektocht, de wanhoop, de machteloosheid, maar steeds toch die liefde..

Indrukwekkend vanaf de eerste tot en met de laatste minuut..

Na de film nog even napraten, iedereen was er vol van en was erdoor geraakt.

Nee, “gezellig” is niet het juiste woord voor de film, en zelfs het woord “mooi” dekt de lading niet.

Adembenemend en indrukwekkend, die woorden passen veel beter.

De film maakte ook veel los bij ons allemaal en zo ontstonden er prachtige gesprekken over geloof en de rol daarvan in ons vroegere en/of huidige leven.

Respectvolle gesprekken, heel serieuze gesprekken.

En ook vanmorgen bij de koffie bleek dat iedereen die er gisteravond bij was eenmaal thuis ook nog behoorlijk wat tijd nodig heeft gehad om de film te verwerken, zo’n enorme impact had het verhaal gehad.

En “onze” cyclamen? Die hadden een dramatische rol in de film, helemaal passend in de dramatiek van het verhaal.

Het was een bijzondere avond, een waardevolle avond ook.

Knielen Op Een Bed Violen, een indrukwekkende film..

Vrouwendag, voor alle vrouwen

Volgende week dinsdag 8 maart is het Internationale Vrouwendag.

Een dag die vanaf 1910 internationaal gevierd wordt met als oorspronkelijk doel om gemeenschappelijke strijdpunten van de vrouwenbeweging naar voren te brengen.

Gezamenlijk hebben vrouwen al veel bereikt maar ook in de huidige tijd blijven er zaken waarvoor gevochten moet worden zoals economische zelfstandigheid en (seksuele) vrijheid.

Vrouwen die opkomen voor onderdrukte vrouwen, voor vrouwen die gediscrimineerd worden, sisterhood is een mooie verwoording daarvan..

Sisterhood….

Het kan ver weg zijn maar ook zo dichtbij..

Het kan groot zijn maar ook zo heel klein..

De waarde zit ‘m in het gebaar.

Vorige week al zag ik ook in onze sector artikelen voorbijkomen over Internationale Vrouwendag. Ook een oproep van Fleura Metz om op deze dag een speciale vrouw in het zonnetje te zetten.

Op het moment dat die oproep voorbijkwam had ik net een aantal dagen van intensieve zorg voor mijn mama achter de rug.

Mijn mama die in al haar fragiele kwetsbaarheid een enorme oerkracht had laten zien, indrukwekkend en om nooit te vergeten…

En ik dacht: “als er iemand een bloem verdient die dag, dan is het mijn mama wel”.

Mijn moeder was geen voorvechtster van vrouwenrechten, integendeel.

Maar zij was wel de altijd aanwezige veilige haven voor haar gezin, in alle situaties.

Haar kracht neem ik mee, voor altijd…

En ik denk aan mijn vriendinnen, die elk hun eigen innerlijke kracht hebben waarmee zij zaken in gang zetten, of juist stoppen. En ik koester de verbondenheid, de gedeelde kracht.

En ik denk aan die vele, vele tuinbouwvrouwen die keihard meedraaien in het bedrijf en daarnaast ook nog de zorg nemen voor hun gezin en familie, soms gezien maar vaker ongezien. Als ik de verhalen hoor of lees kan ik alleen maar diep respect hebben.

De kracht van vrouwen is enorm.

Ook in de hemel schreiende beelden van vluchtelingenstromen overal is die kracht onmiskenbaar. Moeders die met hun kinderen een mensonterende tocht ondernemen op zoek naar veiligheid, naar een toekomst. Hoe sterk moet je zijn om dit te kunnen?

Mijn eerste titel voor dit stuk was: “Voor alle sterke vrouwen”, en daarna “voor alle bijzondere vrouwen”, maar al schrijvend besef en voel ik dat elke vrouw sterk is, dat elke vrouw bijzonder is, en dat elke vrouw het verdient om gezien en gerespecteerd te worden, waar ter wereld dan ook.

Ik begin klein maar wel aan de basis van mijn bestaan.

Dinsdag 8 maart breng ik mijn mama bloemen, en dat worden Ranonkels en Anemonen, omdat ik die zo verschrikkelijk mooi en bijzonder vind...

(boeket door @JeroenKip)

Een hardnekkig misverstand

Het is altijd weer heerlijk om in de eerste vaak grauwe dagen van het nieuwe jaar je huis of terras op te vrolijken met frisse voorjaarskleuren of, al naar gelang je eigen smaak, met frisse groene planten.

Primula’s zijn in deze periode volop verkrijgbaar. 

De bekende kleine rakkers met hun felle kleuren (Primula acaulis) of de Primula obconica Touch Me, bedoeld voor binnen.

En over die laatste heerst nog steeds een hardnekkig misverstand..

Zowel online als in de winkel is het een veelgehoorde opmerking: “nee, die plant koop ik niet want daar krijg je jeuk van”.

En ja, in vroeger tijden was dat inderdaad een mogelijkheid wanneer je allergisch was voor de boosdoener, het stofje primine genaamd.

Veredelaars en producenten probeerden decennia lang een variant te ontwikkelen die vrij was van dit stofje, tevergeefs.

Maar in 1986 kwam er een doorbraak. In samenwerking met de Universiteit Wageningen slaagde Patty Schoneveld* erin een variant te veredelen die 100% vrij bleek van primine.

Tussen de ontdekking en het daadwerkelijk op de markt brengen zat 14 jaar, 14 jaren van uitgebreid testen, produceren, verder verfijnen en vervolmaken.

Vanaf 2000 wordt deze priminevrije Primula obconica op de markt gebracht onder de veelzeggende naam “Touch Me”, oftewel “je kunt mij aanraken”.

Inmiddels is er in Nederland een actieve telersvereniging TouchMe+ die deze vrolijke plant produceert en de kwaliteit controleert.

In supermarkt, tuincentrum of bij de bloemist is de plant (meestal) herkenbaar aan het label of de vrolijke pothoes met daarop duidelijk de naam Touch Me.

Ook nu, anno 2016, wordt deze plant nog regelmatig getest om te kunnen blijven garanderen dat ze vrij is van primine. Wil je weten hoe? Klik dan hier.

Dus zie je deze vrolijke lentebloeier en vind je haar leuk?

Bedenk dan dat ze je hooguit lentekriebels geeft, maar zeker geen jeuk.

Weg met dit hardnekkige misverstand!

Voor inspiratie-ideeën met Touch Me zijn er diverse leuke filmpjes te vinden.

*Patty Schoneveld was de oprichter van het huidige Schoneveld Breeding