speldendoosje

Die ene speld in de hooiberg, zoeken naar datgene wat exact aansluit bij wie of wat je nodig hebt,
waarnaar je verlangt, wat je wenst, waar je gelukkig van wordt.
We zijn er allemaal naar op zoek in ons leven, hebben allemaal onze eigen momentjes van twijfel en euforie.
Hooibergen in overvloed, en nog veel meer spelden...
Met een speld kun je iets vastzetten, maar je kunt je er ook lelijk aan prikken...

Op zoek naar een mooi verhaal om het jaar mee af te sluiten zocht ik naar mijn speld.
Ik kwam tot de ontdekking dat ik een doosje vol had.
Mooie spelden, verbogen spelden, glanzende spelden en sommigen wat verroest..
En aan allemaal kon ik mij prikken, of ik kon er iets mee vastzetten..

Op zoek naar een mooi verhaal om het jaar mee af te sluiten surfde ik over het internet en las borden vol met quotes op Pinterest, de ene nog mooier of wijzer dan de andere.
Toch was er niet één quote die mij het gevoel gaf die ene speld te hebben gevonden.
Niet nu, niet op dit moment, misschien wel gisteren, of misschien ook wel morgen..

Wij mensen willen vaak alleen zien waar je beter, groter of sterker van wordt.
Net als een bloem of plant hebben we zonlicht nodig, water en voeding, en liefdevolle verzorging. Juist de sierteelt weet hoe subtiel die balans is.
Bloemen zijn net mensen...

De kunst is om de juiste balans te vinden, met jezelf en met de mensen om je heen.
Dat geldt voor hartszaken maar zeker ook voor "wereldse"zaken, en vaak lopen die twee ook behoorlijk door elkaar heen...

Dus daarom deze speld, uit het speldendoosje, een bijzondere speld die ik altijd glanzend zal houden en zal koesteren..

Van de 365 dagen in 2014 werd 33 uur lang mijn zoon vermist.
Peter, mijn baas, belde mij midden in de nacht op vanuit de auto om sterkte te wensen.
Vervolgens zei hij dat -mits onder supervisie van de politie- het hele personeel ter beschikking stond om te helpen zoeken. Dan praat je dus over 160 collega's. Zijn vrouw kwam me de volgende morgen vertellen dat er twee What's App groepen waren aangemaakt (er passen er namelijk "maar" 100 in een groep). Op deze manier kon alle informatie direct worden gedeeld, dag en nacht, en stond iedereen paraat. Zoveel steun, zoveel meeleven, zoveel collega's, zoveel knuffels, ook nu nog...

Dat, die verbondenheid, is mijn Gouden Speld van 2014.
(En die past dan weer mooi bij die Gouden Roos...)


Ik wens jullie allemaal een goed begin van 2015



Lieve groet,

Carin

Dichter bij je doelgroep kun je niet komen....

Deze week mocht ik twee dagen op de Margriet Winterfair staan. Op het Buitenplein, een plein vol groeninspiratie met enthousiaste deelnemers. Romeo Sommers van Green Your Day maakte de mooiste creaties op een toegankelijke en maakbare manier visueel, en ik heb genoten van de eigen stijl van Sarah Dikkers, net uitverkozen tot Hollands Beste Bloemstylist. 

Maar het mooist van alles blijft toch het contact met al die bezoeksters, die elk vanuit hun unieke persoonlijkheid en beleving commentaar geven op alles wat ze zien.

Bezoeksters ja, want het overgrote deel is vrouw.

En dat maakt het nog waardevoller, want bloemen en planten worden ook voor het grootste deel gekocht door vrouwen. 

Dichterbij je doelgroep kun je niet komen.

Ik stond bij een grote tuintafel vol met cyclamen, enkele "traditionele" en daarnaast ook de nieuwste vormen, de gefranjerde Merengue en de frivole Petticoat.

Vooral de laatste ontlokte veel reacties.

Vaak in eerste instantie reacties als "nou, die mag ook wel eens water hebben!".

Wanneer ik dan uitlegde dat het een heel nieuwe bloemvorm was, hoe haar rokje uitwaaierde, haar omhoog hield zodat ze het bijna doorschijnend getekende bloemetje konden zien, kwam er een "oh ja, nu zie ik het". En vervolgens natuurlijk hun mening over wel mooi, prachtig zelfs, of niet zo mooi. Over smaak valt niet te twisten.

Natuurlijk ook de steeds terugkerende verzuchting dat het voor velen een moeilijk te verzorgen plant is.

Gelukkig had ik mooie verzorgingstips en kon ik ook met de cyclaam in mijn hand laten zien wat wel en niet bijdraagt aan een langere houdbaarheid door de juiste verzorging en door de juiste plek te kiezen.

Uitleggen wat de beste manier van water geven is, en dat onderdompelen in de gootsteen niet echt lekker is voor het knolletje..

Gemonteerd op de ruime tuintafel stond ook een groot scherm met daarop verschillende inspiratiefilmpjes van Green Your Day. Die filmpjes werden veel en graag bekeken en wat is het dan leuk om samen te kletsen over hoe je met betrekkelijk weinig moeite iets bijzonders kunt maken van "zomaar een plant". 

Juist de eenvoud en het toepassen van kleine details werden gretig opgepikt en al pratend kwamen de ideeën  los. "Oh, zo'n dienblad stond nog wel ergens op zolder, en die lichtjes had ze ook nog wel, ja daar ga ik iets mee doen". Zelf vertelde ik dat ik al meerdere keren met zo'n filmpje als voorbeeld een leuke creatie gemaakt had voor vriendinnen en dat dan meenam als presentje bij een etentje of verjaardag in plaats van een bos bloemen. Tsja, je zit in de planten of niet! 

Geanimeerde gesprekken werden dat vaak.

Na zo'n gesprek gingen de dames dan weer verder de beurs op of richting uitgang later op de dag.

Altijd met een "bedankt voor de informatie", altijd met een blije glimlach.

Want het is leuk wanneer ook jouw verhaal wordt gehoord, wanneer je ook zelf kunt vertellen wat jouw ervaringen zijn aan iemand die ook even de tijd neemt om ernaar te luisteren.

Twee dames uit Hengelo en Oldenzaal stalen mijn hart.

Aan het einde van de eerste middag kwamen ze langs en zochten op de tafel.

Ik hoorde één van hen zeggen dat die ene er niet meer stond. Ik wist direct wat ze bedoelde want ik had zojuist de laatste Merengue verkocht. Pas de volgende dag zou er weer nieuwe aanvoer komen.

Ze was zo teleurgesteld! Haar vriendin opperde dat ze dan toch die andere kon kopen, de Petticoat, die was toch ook mooi. Ik ben nog gaan zoeken of er niet ergens op het plein een verstopt traytje Merengue stond maar helaas, dus ook haar laatste hoop vervloog.

Na enig onderling overleg over wel of niet pakte ze haar portemonnaie, ze wilde dan toch de Petticoat.

En omdat ik het zo vervelend voor haar vond dat de plant die ze eigenlijk wilde al weg was zei ik in een opwelling: "Doet u die portemonnaie maar weg mevrouw, ik vind het zo jammer voor u, deze krijgt u van mij".  

En toen gebeurde het....

Vol ongeloof keek ze me aan en vloog me vervolgens om mijn nek, zo blij was ze..

En niet beleefd blij maar oprecht blij, met hart en ziel. Drie dikke kussen kreeg ik en daarna van haar vriendin ook nog eens drie kussen. Ik werd er helemaal warm van en heb ze met gloeiende wangen en een brok in mijn keel nagekeken. Allebei met een cyclaam in een mooi tasje, verzorgingstips erbij, actieprijs op de Winterfair € 1,99...

Zij liepen weg alsof ze de hoofdprijs hadden gewonnen, en ik voelde mij ook alsof ik de hoofdprijs had gewonnen...

Dichter bij je doelgroep kun je niet komen.....

Een concept, waar gáát het over..?

Soms wordt je ineens verrast door een concept. Een concept waarvan je op het eerste gezicht denkt: "leuk". En dan wordt je het verhaal erachter verteld, en je luistert en je wordt geraakt.

Dat gebeurde mij vandaag op de Trade Fair in Aalsmeer.

Het is altijd weer bijzonder om bij de verschillende kwekers langs te gaan op een beurs.

Kijken naar de verschillende stands, de manier van presenteren, de vaak zo verschillende ideeen, maar altijd met een gedeelde passie, de passie voor hun product.

Zo nam ik ook een kijkje bij de stand van Griffioen Mijdrecht, ėėn van onze gekoesterde kwekers.

Hij probeert elk jaar weer vernieuwend te zijn met zijn concept en verbindt daar ook een diepere boodschap aan.

Dit keer presenteerde hij mini cyclamen verpakt in een lieflijk tasje met als opschrift "make love, not war!". De stand had een decoratie van hartjes en van het blad van de cyclaam in haar karakteristieke hartvorm, alles als symbool van de liefde.

Het zag er vrolijk en schattig uit..

Hennie Griffioen vertelde maar al te graag het verhaal achter het concept, en ik werd er stil van, stil en geraakt.. Kippenvel op mijn armen.

Hij vertelde dat ze begin van dit jaar aan het brainstormen waren over een nieuw concept.

Ze kwamen er niet direct uit en het bleef wat doorsudderen.

Het werd juli en de verschrikkelijke ramp met de MH17 beheerste het wereldnieuws en dompelde ook Nederland onder in rouw.

Zoveel verdriet, zo'n enorme niet te bevatten ramp, veroorzaakt door oorlog, strijd en geweld.

Niet lang daarna het drama in Irak met de enorme groep Yezidi's, gevangen op een berg, in de steek gelaten terwijl de wereld toekeek....

Veel mensen konden er met hun verstand niet bij, zoveel ellende, bijna niet te bevatten...

Zo ook bij Griffioen. Verbijsterd vroegen ze zich af waar ze in vredesnaam mee bezig waren.

Hoe kon je een concept bedenken terwijl de wereld in brand staat? Waar gáát het over?

Van het ėėn kwam het ander, en zo besloot men met dit concept een statement te willen maken, een statement voor liefde in plaats van oorlog.

"Make love, not war!"

De vorm was er, de bezieling was er, de stand en de tasjes stralen dat uit.

Maar het verhaal erachter is nog veel belangrijker, een verhaal dat verteld moet worden zodat het wordt doorverteld en daarmee een positieve beweging wordt.

Hennie Griffioen zou willen dat er een maatschappelijk betrokken keten was die dit wil promoten, wil verkopen maar dan met een deel van de opbrengst naar een organisatie die zich inzet voor slachtoffers van oorlogsgeweld, zoals bijvoorbeeld Warchild.

Maar hoe pak je zoiets aan? Waar vind je een partij die zich hiervoor met hart en ziel wil inzetten?

Er zijn gelukkig steeds meer bedrijven en organisaties die hun maatschappelijke betrokkenheid tonen en daar ook hun verantwoordelijkheid in nemen.

En hoe klein ook.., elke druppel telt, want miljoenen druppels halen uiteindelijk ook de brand uit die gloeiende plaat.

Wie weet is er iemand die dit leest die weer iemand kent die hier iets mee wil en kan...

En zo niet, deel dan toch dit verhaal, vertel het door want het is de moeite waard om te horen..

Make love, not war!

Een concept, en het gáát ergens over..

Trots op jouw bedrijf

Trots op "jouw" bedrijf. Trots op het bedrijf waar je werkt en op jouw rol in dat geheel.

Sommige bedrijven ademen dat uit, bij anderen is het soms minder duidelijk.

Minder zichtbaar, minder hoorbaar, minder voelbaar.

Bij "mijn" bedrijf knalt de betrokkenheid eraf, op heel wisselende momenten.

Betrokkenheid bij het werk, maar ook bij elkaar.

Wat maakt dat verschil? Wat is het sleutelwoord? Is er een formule voor?

Onze teeltadviseur Ton die vorige maand zijn veertigjarig jubileum vierde verwoordde het helder: "iemand past bij ons of niet, en wanneer ze niet passen zijn ze binnen 1-2 jaar weg, het is dat gevoel.."

Bij zijn jubileum waren vrijwel alle collega's aanwezig, er waren er zelfs een aantal speciaal voor gekomen die eigenlijk geen werkdag hadden of nog vakantie hadden.

Dat illustreert de onderlinge band, zichtbaar, hoorbaar, voelbaar, elk op zijn of haar eigen manier.

In de afgelopen twee weken was er de aanloop naar de finale van International Grower of the Year. Het leefde nog niet echt dagelijks, tót de dag van de bekendmaking...

Een collega had gezorgd voor Chinese gelukskoekjes bij de gezamenlijke koffiepauze. Er werd gepraat en gefantaseerd of we het wel of niet zouden worden. Met de uren groeide de spanning. Er werd door collega's onderling gecheckt of en hoe ze het te horen zouden krijgen wanneer "we" zouden winnen, wat zou dat fantastisch zijn. App jij mij of sms ik jou? En natuurlijk zou het op Facebook komen, dat in elk geval.

17 september om 15.30 precies kwam er een jubelbericht vanuit China via What's App, we hadden de Gouden Roos! Intern en via social media werd het heuglijke nieuws gedeeld, en daarmee brak de gekte los. De reacties stroomden binnen via de mail en Twitter.

En toen Facebook. Niet alleen de vele "vind-ik-leuks", maar vooral de reacties van collega's vond ik geweldig om te zien.

Enthousiaste reacties vol trots, trots om bij zo'n bedrijf te werken, trots op "hun" bedrijf, zonder uitzondéring. Foto's werden privé gedeeld, met diezelfde trots en blijdschap.

Hoe mooi is dat?

Wat is het sleutelwoord? Wat is de formule? Is er wel een formule?

Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik het herken in meer tuinbouwbedrijven, of het nu gaat om groenten, bloemen of planten.

Die betrokkenheid bij het product en het bedrijf en bij elkaar.

Zou dat het zijn? Dat "bij elkaar, met elkaar?"

Oog hebben voor elkaar? Oor hebben naar elkaar? En gevoel hebben voor elkaar? Het samen doen?

Ketenverbinding kan alleen dan wanneer mensen verbonden zijn, en die verbondenheid zorgt voor de kracht.

"Gefeliciteerd team Schoneveld", stond er op een aantal kaartjes te lezen, en op het bord in de kantine hangt een uitgebreide mail van onze trotse eigenaar Peter van de Pol, aan "mijn team"...

Ik ben zó trots op "mijn" bedrijf!

Daar is ze dan.....

Als consument heb je geen idee wat er allemaal voor nodig is geweest om een plant die je koopt of krijgt zo te produceren dat ze op haar mooist is, en bovendien voor lang (bloei)plezier zorgt.

Ik had dat ook niet, totdat ik in dienst kwam bij Schoneveld.
Er ging een wereld voor mij open, wat onvoorstelbaar veel handelingen zijn er nodig voor het veredelen en produceren van de zaden. Nauwkeurige handelingen, minitieus en met eindeloos geduld, uitgevoerd door -veelal- dames in de kas. Het nodige verzetwerk wordt vervolgens door -veelal- stoere jongens uitgevoerd. En natuurlijk de noodzakelijke verzorging, het watergeven, het verwijderen van oude bloemen, het schoonhouden van de planten, dag-in, dag-uit...

Voor mij is het inmiddels gesneden koek dat de ene cyclaam de andere niet is.
Voorgelicht door deskundige collega's kan ik de verschillen in soort, maat en kleurstelling inmiddels herkennen. Stiekem ben ik er best trots op dat ik in een tuincentrum, supermarkt of bloemist vaak kan zien of de getoonde cyclaam "van ons" is. Met "van ons" bedoel ik onze genetica, gegroeid uit onze zaden, onze Super Serie.

Mijn werk is Social Media, en dat doe ik voornamelijk vanachter mijn pc of tablet, maar graag loop ik soms de kas even in. Kijken wat er gebeurt, kijken wat er voor "nieuws" staat aan te komen na veredelingswerk van jaren, of gewoon even genieten van die kleurenpracht.

Vorig jaar rond deze tijd viel ik bijna om van verbazing toen ik in de kas een aantal immens grote cyclamen zag staan, en dan bedoel ik niet een beetje groot maar echt heel erg groot...
Groot in omvang, grote bloemenbollen, een idioot aantal bloemen erop, kortom indrukwekkend en bloedmooi.  Nu, een jaar later, is deze Mammoth XXL op wat grotere schaal geproduceerd door drie kwekers. Straks zullen ze te koop zijn bij bloemist of tuincentrum. Van het "opgroeien" van de Mammoth is een soort van stripverhaal gemaakt. (zie ook http://www.pinterest.com/schoneveld/the-story-of-cyclamen-mammoth-xxl/)  en onderstaand filmpje met verzorgings- en stylingtips.

Wat ik weet vanuit de kas en wat ik terugzie in het filmpje is niet alleen de liefdevolle verzorging en de trots op het product, maar vooral de overtuiging dat deze prachtige plant nog heel lang plezier kan geven aan haar koper. Dat is waar we het uiteindelijke allemaal voor doen.

En daarom deel ik dit filmpje met trots als één van de vele verhalen uit de sierteelt!

Daar is ze dan.....

Meer dan een foto

Soms denk je even snel iets te kunnen doen, iets simpels, zomaar even tussendoor.

En dan ontstaat er iets bijzonders…

Vanmorgen liep ik de kas in waar mijn collega bezig was met sfeerfotografie van planten.

Groot en imposant stond daar ook de cyclaam Mammoth XXL, een extra grote versie van onze toch al grote Mammoth. Ik ben altijd onder de indruk wanneer ik die plant zie. De eerste keer dacht ik dat er meerdere cyclamen in de schaal waren opgepot maar het bleek toch echt 1 plant te zijn.

Spontaan besloot ik er een foto van te maken voor op Facebook en Pinterest.

Om er ook het juiste verhaal bij te vertellen zocht ik onze teeltadviseur op om na te vragen hoe oud deze plant nu was. 

En toen gebeurde het...

Mijn collega barstte los in een gedetailleerd verhaal, vol vuur. Hij vertelde niet alleen met woorden maar vooral met zijn handen, zijn gezichtsuitdrukking, zijn stralende ogen.

En ik? Ik hing aan zijn lippen, gepakt door zijn passie en zijn enthousiasme dat eraf knalde.

Omdat ik het verhaal als bijschrift wilde gebruiken schreef ik een paar regels op waarin ik samenvatte wat Ton mij verteld had. Om te voorkomen dat er onjuiste informatie instond vroeg ik hem er nog even naar te kijken.

“Tja”, zei hij, “maar zo vertel je niet het hele verhaal, er zit zoveel meer achter..”

En opnieuw luisterde ik, maar nu met pen en papier paraat, niet meer even tussendoor.. 

“Deze cyclaam is als zaailing opgekweekt in een 17 cm pot. Tijdens de bloei zijn er regelmatig wat bloemen uitgehaald om de plant wat groter te maken. Zo stond ze tijdens de Open Dagen in oktober 2013 prachtig in bloei. Na de Open Dagen hebben we alle bloemen eruit gehaald en de plant koud weggezet, ongeveer bij 7 gr. Begin januari 2014 hebben we de plant weer in de warmere kas gehaald en extra belichting gegeven. Zo hebben we haar in de bloei getrokken. In drie weken tijd ontwikkelden zich de knoppen en kwamen massaal omhoog. Tijdens de IPM eind januari stond de plant te pronken met 50-60 bloemen erop. Hierna was de plant leeg. We hebben haar overgezet in een grotere schaal van 35 cm en daar mocht ze rustig verder groeien. Ze kreeg natuurlijk regelmatig bemesting en we verwijderden de oude bladeren om zo ruimte te geven aan nieuwe bladeren en meer licht te creëren in het hart van de plant.  Het verzorgen van de plant gaat niet vanzelf, het is een continue proces, en zoals ze er nu bij staat heeft ze zeker 80 bloemen en er zitten nog minstens 50 knoppen onder het blad”.

Stralend kijkt hij me aan, en ik kan alleen maar denken: “Wauw, wat mooi…”

En ik bedenk dat die plant zoals ze daar staat, anderhalf jaar oud,  de bezieling weerspiegelt van haar verzorgers, van al die zorgzame liefdevolle handen die haar water gaven, voedsel gaven, haar mooi en gezond hielden.

Een foto vertelt slechts een deel van het verhaal, een momentopname, maar nodigt uit tot zoveel meer….!

Vanuit je donder

Wat is dat toch met bloemen en planten? 

Waarom valt de één voor een uitbundig bloeiende plant en de ander voor een groene plant?

De één voor bont en felgekleurd, de ander voor rustig en statig, de één voor een strak structuurboeket, de ander voor een heerlijke "gewone" bos bloemen?

Wat is dat toch? Het is niet alleen een kwestie van smaak denk ik, het is meer...

Zelf ben ik gek op grote, wilde bossen bloemen. Het mooiste boeket dat ik ooit zag bestond uit allemaal verschillende bloemen in allemaal verschillende kleuren, niet één bloem was hetzelfde. 

Ik vond het zo verschrikkelijk mooi, het raakte iets ergens diep in mij....

Vorige maand liep ik met een vriendin over de Floraliën. Soms vonden we allebei dezelfde dingen mooi, maar soms ook niet. Al wandelend bespraken we wat we zagen.  En we ontdekten dat de reden waarom we iets mooi of minder mooi vonden niet alleen te maken had met smaak. 

Dat mijn vriendin een bepaalde plant niet koopt en ook nooit zal kopen komt omdat haar overleden moeder een verdrietige associatie had met die plant, dat is geen kwestie van smaak, dat is associatie, emotie, haar emotie.

Zelf heb ik een soortgelijke associatie met een bepaalde bloem, een bloem die heel mooi is maar die voor mij een herinnering heeft van rouw. Dat is geen kwestie van smaak, dat is associatie, emotie, mijn emotie.

Sinds drie weken staan er in mijn tuin een paar prachtige knalroze bougainvilles te pronken, gekregen van een goede vriendin. Elke keer als ik naar ze kijk word ik er blij van. 

Ik heb me afgevraagd waarom dat zo is en kwam tot de ontdekking dat mijn moeder er vroeger, in mijn kindertijd, altijd zo dol op was omdat ze zo vrolijk waren. Toch heeft ze die plant de laatste jaren niet meer gekocht. Dus bracht ik mijn ouders ook een bougainville, en bij het zien van hun blije reactie begreep ik waarom die plant bij mijzelf iets teweeg bracht. Die zo persoonlijke emotie, bijna niet te pakken maar zo onmiskenbaar aanwezig.

Als je er zo naar kijkt zijn bloemen en planten levensmomenten, vol gevoel, vol emotie.

Hoe kan een kweker of bloemist daar in vredesnaam op inspelen?

Doormijmerend kan ik alleen maar bedenken dat ook die kweker en die bloemist weer handelt en creëert vanuit zijn of haar eigen associaties, met eigen gevoel en eigen emotie.

Het overbrengen van die emotie, dat is de kunst.

Bloemen en planten kunnen dat allang!

Maar wij?

Wanneer jij volgende week de Flower Trials bezoekt, of er zelf staat met jouw product, kijk dan eens met andere ogen naar al dat moois, kijk eens in jezelf en volg je gevoel.

En wanneer jij daarna jouw verhaal vertelt ligt jouw ziel en zaligheid erin.

Vanuit je donder…..

Wedden dat dàt overkomt?

Zomaar een verhaaltje

Een bezoek aan Flora Holland Naaldwijk is voor mij als het binnengaan van een andere wereld. Een wereld van actie, dynamiek, en vooral veel kleur. Voor hen die er werken is het hun wereld. 

Wanneer je zoals ik uit een ander deel van Nederland komt is alleen al het binnenrijden van het Westland een adembenemende ervaring.

Mijn bestemming vorige week donderdag was de Flora Holland Seasonal Fair, en dankzij het niet goed luisteren naar de TomTom ging mijn reis op het laatst binnendoor.

Binnendoor, over smalle weggetjes, af en toe uitwijkend voor een vrachtwagen geladen met bloemen of groente, het water hoog staand, een prachtige weerspiegeling van de zon en van de omringende kassen.  Ooit werd aan het Westland een hele televisieserie gewijd, de Glazen Stad (1968, voor de liefhebbers van nostalgie, zie http://youtu.be/iFNNEVAyjzo).

Ik waande mij in die glazen stad en genoot van al dat moois.

Ik had geluk met parkeren, er was nog net een plekje boven op het parkeerdek.

Ik zei de warme zon vaarwel en stapte de beurs op.

Eerst even rondkijken, niet te snel, goed kijken….

Natuurlijk ben ik vanuit mijn werk vooral gefocust op Cyclamen, Primula en Ranonkel, maar de wereld is groter dan alleen die drie gewassen, en onze kwekers veelzijdig.

Verantwoordelijk voor Social Media binnen Schoneveld Breeding is het mijn werk om content te maken en te delen, maar vooral het verbinden van mensen staat centraal, en dat lukt beter wanneer je elkaar ook echt in levende lijve ontmoet.

Mijn focus was vooral gericht op de mij bekende kwekers, “onze” kwekers dus, maar heel bewust ben ik zigzaggend door alle paden gegaan en keek met andere ogen, open ogen..

En ik zag kwekers met prachtige producten, groter en glanzender en mooier dan ik ooit in een winkel of tuincentrum had gezien. Hoe kon het dat ik dat nooit gezien had, of waren het misschien andere producten? Ik wist het niet….

En ik zag schattige kleine lieve arrangementjes met mini-orchideetjes en “zag” bijna in mijn verbeelding hoe een kind of kleinkind zoiets moois aan haar mama of oma gaf, met een foto…, zo lief….

Maar ik heb het (nog) nooit in een winkel gezien, en ook niet op Facebook of ergens anders.. 

Hoe kan dat? Heb ik misschien iets gemist? Ik wist het niet…..

Dat ik het niet weet is niet erg, maar jammer genoeg lijkt het in veel gevallen zo te zijn dat de kweker van dat prachtproduct het ook niet precies weet. Hij wil wel maar hij weet niet hoe.

En de groothandel en exporteurs? Die willen ook wel maar die hebben geen tijd, want alles moet snel, sneller snelst. Ze willen wel kwaliteit maar weten niet hoe.

En de bloemist die mist met een beetje pech die mooie inspiratie waarmee hij in zijn winkel misschien wel het onderscheid kan maken.

Want alles draait om het vertellen, het verhaal vertellen en dat delen, almaar weer delen, zodat het verhaal verder verteld wordt.

En ik ging weg met een mooi verhaaltje van Kweker Rael Duijvesteijn. Hij vertelde mij over de zonnebloemen die hij had staan, en hoe je de eerste bloem wanneer die lelijk wordt er direct uit moet halen, en dat er dan nog zo’n 5-7 knoppen onder zitten die ook nog allemaal gaan bloeien. En ik, wetend dat cyclamen lang blijven doorbloeien wanneer je de uitgebloeide bloemen verwijdert, wist dit niet over zonnebloemen.

Nu weet ik het wel, want het is mij verteld.

En ik ga het verder vertellen, en ik ga het verder delen, want het is een goed verhaal.

En misschien wel het belangrijkste, ik ga beslist een zonnebloem als potplant kopen straks.

Zomaar een verhaaltje? Nee, juist niet zomaar een verhaaltje.

Heb jij ook een verhaal dat je wilt vertellen? 

Doe dat dan, vanuit je kennis en, belangrijker nog, vanuit je passie..