Gedeelde hartstocht

Deze week kwam er bij ons een studiegroep op bezoek, een groep van enthousiaste VBW-bloemisten die op regelmatige basis bij elkaar komen om ideeën uit te wisselen, inspiratie op te doen en samen dingen te delen. Eén van de bloemisten verzorgt regelmatig arrangementen bij ons voor beurzen en Open Dagen en zij vroeg of de studiegroep ons bedrijf als locatie mocht gebruiken.

De opdracht voor de bloemisten was om “een ondergrond voor 3 cyclamen” te maken.

Wij zouden zorgen voor de nodige planten.

Ik mocht de presentatie doen, en ik heb een topavond gehad!

Natuurlijk heb ik eerst onze bedrijfsfilm laten zien waarin zo prachtig in beeld wordt gebracht wat wij doen, wat er allemaal voor nodig is om al die mooie producten te kunnen maken. Hoeveel tijd het kost, hoeveel liefde en geduld erbij komt kijken..

Daarna met elkaar de kas in, waar op dit moment de cyclamen overweldigend in bloei staan.

De bloemisten keken hun ogen uit, zoveel soorten, zoveel kleuren, maar vooral ook de kwaliteit.

Wat voor mij inmiddels gesneden koek is was voor hen nieuwe kennis.

Zoals het je bewust zijn van de hardheid van de plant, het belang van stevige bloemstelen of het weetje dat elk cyclamenblaadje ook een bloem geeft. Het zorgde voor gedeelde hartstocht en bewondering.

Daarna was de beurt aan hen. De ene na de andere creatie kwam op tafel en werd voorzien van cyclamen.  21 bloemisten, 21 creaties, 21 verhalen…..

Verhalen over hoe ze tot hun keuze waren gekomen qua materiaal, verhalen over hun techniek.

En ik hoorde hoeveel uren er zaten in al die creaties, hoeveel en intensief er gefröbeld, geboord, geplakt, gehaakt, gesneden en versierd was, uren en uren…

Het was een openbaring voor mij, het zorgde voor gedeelde hartstocht en bewondering.

Inmiddels hebben een aantal bloemisten de Mammoth XXL gekocht, onder de indruk van de schoonheid van die plant. Zelf heb ik zomaar prachtig geurende rozen gehad waarvan ik niet wist dat ze nog bestonden, en heb ik verschillende prachtige bloemenwinkels mogen bezoeken om alle creaties weer terug te brengen.

En ik weet zeker dat zij die erbij waren die avond nooit meer hetzelfde naar een cyclaam zullen kijken, zoals ik nooit meer hetzelfde in een bloemenwinkel zal rondlopen..

Want ik heb gezien en gehoord hoeveel er bij komt kijken om het onderscheid te maken..

Want dat is wat we allemaal willen, we willen graag het verschil maken.

En ook dat is gedeelde hartstocht…

Klik op deze link voor alle foto’s!

Vintage Pricanto

Een paar jaar geleden zag ik haar buiten staan, op het terras van mijn werk.

Ze stonden met z’n drieën in een lage schaal.

En ik keek twee keer want ik kende de planten niet, nog niet…

Maar ik vond ze móói!

Ze deden mij denken aan wat verouderde hortensia’s, waarvan ik vind dat de bloemen mooier worden naarmate ze ouder worden.

Dat is een kwestie van smaak natuurlijk, maar ik hou van dat doorleefde, dat stijlvol doorleefde..

Navraag bij onze veredelaar leerde mij dat het een Primula obconica was, maar dan wel een aparte telg van de familie.

Apart, anders, onderscheidend, zo heel eigen…

Laat ik daar nou gek op zijn!

Deze prachtige plant zat nog ergens halverwege het veredelingsproces en was dus nog niet in productie. Omdat ik haar zo mooi vond mocht ik twee planten meenemen naar huis. Volgens onze veredelaar kon ze wel buiten op het terras.. “Ze kon wel wat hebben”, zei hij.

Weken, echt wéken hebben ze staan bloeien, en de kleur werd almaar mooier, intenser, dieper, zoiets als “mooi roestig”.

Ik heb ervan genoten…

Vorig jaar zijn ze in bescheiden mate geproduceerd en proefsgewijs in de markt gezet.

Het bleek dat ik niet de enige was die enthousiast was over de Pricanto, zoals ze inmiddels genoemd was. Dus komen over twee weken weer de eerste planten van de kweker, dit keer in grotere aantallen. Als eerste komt de kleur “lime” beschikbaar. De andere twee kleuren komen zo’n twee weken daarna.

 

Ik kan me er nu al op verheugen, want dat ik haar wil hebben is een ding dat zeker is.

Ik weet alleen nog niet of ik haar binnen zet of buiten, het kan allebei, mits het natuurlijk niet vriest.

En de Pricanto met haar vintage uitstraling past mooi bij de herfsttinten in de tuin.

Dus ik denk dat ik een stilleven ga maken met mooie accessoires op de tuintafel, zoiets..

En dan nog eentje binnen, op de gietijzeren potkachel die we toch niet gebruiken.

Ja, dat ga ik doen, ik heb nu al lekker voorpret….

De emotie van dàt moment…

Het is me het weekje wel. De afgelopen week vlogen me de campagnes om de oren in diverse nieuwsbrieven en op sociale media.

Om maar even een greep te noemen:

#dagvandeleraar #een10voordejuf #voordejeugddag #weekvandeopvoeding #FestaDeiNonni en natuurlijk de campagnes van MijnBloemist (verwen jouw kanjer met een anjer) en Mooiwatbloemendoen (lievelingsbloem).

Bijna ondoenlijk voor een bloemist om overal aandacht aan te besteden.

En toch is het goed, is het goed om de emotie bij mensen aan te spreken, los te maken.

Want zitten we niet allemaal bomvol emotie over alles dat ons raakt?

Dat kan persoonlijk geluk of verdriet zijn, of wereldomvattende zaken als natuurrampen, het immense vluchtelingenprobleem of oorlogen en andere narigheid die 24 uur per dag aan ons netvlies voorbijgaat.

In die voortdurende en voortrazende rollercoaster pakken wij zelf onze eigen momenten, momenten die aansluiten bij dat wat we op dat moment, in die situatie voelen.

En het mooie is dat, hoe schijnbaar klein ook, we dan vaak kiezen voor een bloem, of voor een plant, bijna als een symboliek van het leven. Iets waarmee we onze boodschap zonder woorden kracht kunnen meegeven, kleur kunnen geven.

Een boodschap van sterkte, meeleven, waardering, dankjewel of gefeliciteerd.

Een boodschap van warmte, vriendschap of liefde.

Hoe eenvoudig en veelzeggend is dat?

“Bloemen houden van mensen, haal ze in huis”, was decennia lang één van de meest bekende slagzinnen. Bloemen en planten geven ons zo veel en daarom houden wij mensen van bloemen.

Wereldwijd en grenzeloos….

Bloemen op altaren in India, Sri Lanka en Thailand, bloemen op nationale en internationale sportevenementen, bloemen op een schilderachtige Keukenhof waar vanuit de hele wereld mensen op af komen, en bloemen zo heel dichtbij onszelf..

En alles is emotie, soms gevoed of versterkt door een campagne, maar altijd gevoed vanuit ons hart.

Zoals die prachtige post die ik afgelopen tegenkwam op de Facebookpagina van PuuR in Twello.

Een gedeelde post van een blije pas bevallen mama. Haar ouders, opa en oma, hadden bij die bloemist een mooi roze boeket besteld, en de bloemiste Jennifer had er zelf spontaan een extra boeket bijgedaan, met een kleurplaat voor het oudere zusje van de pas geboren baby.

Gewoon, omdat ze wist dat er al een kleinkind was, omdat ze de gezichten van haar klanten onthoudt en hen herkent.

En daar kan geen campagne tegenop…

Dat is de emotie van dàt moment….