Het is me
het weekje wel. De afgelopen week vlogen me de campagnes om de oren in diverse
nieuwsbrieven en op sociale media.
Om maar even
een greep te noemen:
#dagvandeleraar
#een10voordejuf #voordejeugddag #weekvandeopvoeding #FestaDeiNonni en
natuurlijk de campagnes van MijnBloemist (verwen jouw kanjer met een anjer) en
Mooiwatbloemendoen (lievelingsbloem).
Bijna
ondoenlijk voor een bloemist om overal aandacht aan te besteden.
En toch is
het goed, is het goed om de emotie bij mensen aan te spreken, los te maken.
Want zitten
we niet allemaal bomvol emotie over alles dat ons raakt?
Dat kan
persoonlijk geluk of verdriet zijn, of wereldomvattende zaken als natuurrampen,
het immense vluchtelingenprobleem of oorlogen en andere narigheid die 24 uur
per dag aan ons netvlies voorbijgaat.
In die
voortdurende en voortrazende rollercoaster pakken wij zelf onze eigen momenten,
momenten die aansluiten bij dat wat we op dat moment, in die situatie voelen.
En het mooie
is dat, hoe schijnbaar klein ook, we dan vaak kiezen voor een bloem, of voor
een plant, bijna als een symboliek van het leven. Iets waarmee we onze
boodschap zonder woorden kracht kunnen meegeven, kleur kunnen geven.
Een boodschap
van sterkte, meeleven, waardering, dankjewel of gefeliciteerd.
Een
boodschap van warmte, vriendschap of liefde.
Hoe
eenvoudig en veelzeggend is dat?
“Bloemen
houden van mensen, haal ze in huis”, was decennia lang één van de meest bekende
slagzinnen. Bloemen en planten geven ons zo veel en daarom houden wij mensen van
bloemen.
Wereldwijd
en grenzeloos….
Bloemen op
altaren in India, Sri Lanka en Thailand, bloemen op nationale en internationale
sportevenementen, bloemen op een schilderachtige Keukenhof waar vanuit de
hele wereld mensen op af komen, en bloemen zo heel dichtbij onszelf..
En alles is
emotie, soms gevoed of versterkt door een campagne, maar altijd gevoed vanuit
ons hart.
Zoals die prachtige
post die ik afgelopen tegenkwam op de Facebookpagina van PuuR
in Twello.
Een gedeelde
post van een blije pas bevallen mama. Haar ouders, opa en oma, hadden bij die
bloemist een mooi roze boeket besteld, en de bloemiste Jennifer had er zelf spontaan
een extra boeket bijgedaan, met een kleurplaat voor het oudere zusje van de pas
geboren baby.
Gewoon,
omdat ze wist dat er al een kleinkind was, omdat ze de gezichten van haar
klanten onthoudt en hen herkent.
En daar kan
geen campagne tegenop…
Dat is de
emotie van dàt moment….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten