Een paar
jaar geleden zag ik haar buiten staan, op het terras van mijn werk.
Ze stonden
met z’n drieën in een lage schaal.
En ik keek
twee keer want ik kende de planten niet, nog niet…
Maar ik vond
ze móói!
Ze deden mij
denken aan wat verouderde hortensia’s, waarvan ik vind dat de bloemen mooier
worden naarmate ze ouder worden.
Dat is een kwestie
van smaak natuurlijk, maar ik hou van dat doorleefde, dat stijlvol doorleefde..
Navraag bij
onze veredelaar leerde mij dat het een Primula obconica was, maar dan wel een
aparte telg van de familie.
Apart,
anders, onderscheidend, zo heel eigen…
Laat ik daar
nou gek op zijn!
Deze
prachtige plant zat nog ergens halverwege het veredelingsproces en was dus nog
niet in productie. Omdat ik haar zo mooi vond mocht ik twee planten meenemen
naar huis. Volgens onze veredelaar kon ze wel buiten op het terras.. “Ze kon
wel wat hebben”, zei hij.
Weken, echt
wéken hebben ze staan bloeien, en de kleur werd almaar mooier, intenser, dieper,
zoiets als “mooi roestig”.
Ik heb ervan
genoten…
Vorig jaar
zijn ze in bescheiden mate geproduceerd en proefsgewijs in de markt gezet.
Het bleek
dat ik niet de enige was die enthousiast was over de Pricanto, zoals ze
inmiddels genoemd was. Dus komen over twee weken weer de
eerste planten van de kweker, dit keer in grotere aantallen. Als eerste
komt de kleur “lime” beschikbaar. De andere twee kleuren komen zo’n twee weken
daarna.
Ik kan me er
nu al op verheugen, want dat ik haar wil hebben is een ding dat zeker is.
Ik weet
alleen nog niet of ik haar binnen zet of buiten, het kan allebei, mits het
natuurlijk niet vriest.
En de Pricanto met haar vintage
uitstraling past mooi bij de herfsttinten in de tuin.
Dus ik denk
dat ik een stilleven ga maken met mooie accessoires op de tuintafel, zoiets..
Ja, dat ga
ik doen, ik heb nu al lekker voorpret….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten