De eerste werkdag van het nieuwe jaar, met een traditionele opening voor allemaal.
Van half acht tot half negen 's morgens nieuwjaarsstart op mijn werk, met koffie, thee en lekkere stol, of zoiets...
Omhelzingen, kussen en goede wensen, samen het nieuwe jaar in.
Maar het liep even anders..
Zaterdagavond geveld door de griep, voor het eerst sinds jaren en niet zo'n klein beetje ook.
Alles wat daarbij hoort kwam langs, details overbodig.
Niet over na een dagje, nee, het donderde dagen door, zaterdag en zondag waren zombiedagen, zowel overdag als 's nachts.
Eventjes hoopte ik nog, maar de maandagmorgen was onverbiddelijk.
Niks stoer, fris en fruitig het nieuwe jaar inluiden, maar klam en drijvend in mijn bed...
Verdrietig was ik daarover....
Vandaag, woensdag, stond er een training op de agenda, een training voor en op mijn werk die ik niet wilde missen, eigenlijk niet kon missen vond ik.
Dus alle hens aan dek, ik moest en zou erheen...
Om 10 voor 10 sloop ik als een dief naar binnen, na de koffiepauze van kantoor en teelt, zo hoefde ik niemand onder ogen te komen en niets uit te leggen.
Niet hoeven uitleggen waarom ik er maandag niet was, niet hoeven uitleggen waarom ik niet kon zoenen en omhelzen, ik wil toch niemand opzadelen met die afgrijselijke griep?!!
Om 12.30 was de training over, ik stond te tollen op m'n benen, was blij dat ik gegaan was maar had nu de knollen meer dan op.
De presentatieruimte uit, de kantine door waar mijn collega's van de Zapro (zaadproductie) lunchpauze hadden.
En ik zag hen zitten als in een waas, zag hun nieuwjaarswensen en hun verbazing dat ik zomaar doorliep, doorliep zonder een woord of blik.
Zo helemaal niets maar dan ook echt NIETS voor mij!!
En ik baalde daar zo van, maar kon het echt niet op dat moment, was bang dat ik ter plekke in tranen zou uitbarsten, en daar wilde ik 2016 nu juist NIET mee beginnen...
Dus vluchtte ik de kantine uit en vloog naar huis.
En toen, onder mijn dekentje in de bank, kwamen de beelden terug, en voelde ik het gemis.
Het gemis van mijn lieve, leuke, jonge, oude, blonde, donkere, vrouwelijke en mannelijke collega's.
Collega's die het hele jaarrond ook mijn familie zijn, mijn "werkfamilie".
En ik voelde me zo ¥£$#% (dat woord dat ik van mijn moeder echt niet mag zeggen)..
En omdat je vandaag, 6 januari, elkaar eigenlijk voor het laatst gelukkig nieuwjaar mag wensen -wie heeft dat ooit bedacht trouwens- wens ik hierbij al mijn lieve collega's een Voorspoedig Nieuwjaar, met alles wat mooi, goed en wenselijk is.
En die kus en omhelzing?
Die komt volgende week, warm, echt en oprecht!
Zonder griep.....
GELUKKIG NIEUWJAAR!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten